Luan Xhuli
AKTAKUZË
Edhe pse s’di të mbaj mëri,
ajo shpesh lëpihet si mace
me lëkurë të butë,
duke ma gërricur mendimin...
Më prek,
atë copëz që dhemb
si sëmbim,
ngritur nga një peshë
stërmundimi..
Edhe pse nuk mbaj mëri,
syzet më vishen me avuj inati
ndonjëherë,
dhe si fshij dot me mirësinë
time
që i mungojnë thonjtë.
Pastaj,
rrëfehem para ikonës së
vargjeve,
duke akuzuar veten,
që mace të tilla
asnjëherë si kam dashur...!
No comments:
Post a Comment