Kostaq Duka
SA PER NJE JETE
-triptik-
Kthim në bahçen e vjetër
Për trishtimin tim
s’kishin faj lulet,
as toka e zezë
djersitur nga mundimi i lindjes.
Pikëllimi im
rrënjëzohej në dhimbjen që me ikjen tej
kisha humbur
të drejtën e kopshtarit, kujdestarit të luleve.
Një pemë –një pyll
Me linjën ekspres
të mallit e padurimit
po shkoj në vendin e lindjes.
Thjesht për të mbjellë një pemë,
në kodrat lëkurë reshshkur nga bora e dielli
ku dikur akacjet më nanurisnin fëmininë.
Po shkoj…
Thjesht për të mbjellë një pemë.
Eh ç’pyll do krijohej
sikur pas meje të vinin
me mijra të ikur të tjerë!
Sa për një jetë
Pas shtëpisë së parë
mes një pylli të blertë,
një të dytë e bleva
pranë oqeanit dallgëmadh të sertë.
Thashë pas kësaj
se shtëpia e vjetër
me gurë të zinj e tjegulla argjile
nga kujtesa do të tretej si një gjë pa vlerë.
Por jo!
Edhe pse shtëpitë e reja
më falin ngrohtësi dhe rehati
e vjetra me postë më dërgon pareshtur letra:
Mos u bëj i marrë!
një e fjetur tek unë
vlen sa për një jetë të tërë!
No comments:
Post a Comment