Bukurie Bushati - NË UDHËN E LAMTUMIRËS

Bukurie Bushati

NË UDHËN E LAMTUMIRËS

U thanë, detet, oqeanet e planetit,
Iu largua atmosfera, mbeti lakuriq,
I zhveshur digjej, përcëllohej nga dielli,
U zhduk njerzimi, të gjitha i more ti.

Mbeta diku e kapur pas një lisi,
E vetmja pemë, në tokën e braktisur,
Dëgjo më tha trungu i vjetër në moshë,
E njoh këtë sëmundje, quhet "e shastisur".

Shtrëngova fort trungun, kisha frikë,
Nga jeta apo vdekja, nga të dyja bashkë,
Iu luta e përulur me lot në sy, perëndive,
Nuk i dëgjuan lutjet e mia, ato ishin larg.

Hodha sytë drejt udhës së lamtumirës,
Të pashë, tek ikje vrapimthi i friksuar,
Nuk zgjata dorën, të lashë me largimin,
Të urova, i lumtur, diku, për tu parkuar.