Edmond Shallvari
SHTËPIA E POEZISË
Dhe një shpellë është banesë
E ndërtuar pa projekte
Një kasolle nënë peme
Me ca degë e ca gjethe.
Dhe një shtroje pa çati
Një çati pa asnjë shtroje
Për dikë dhe një kuti
Si shtëpi e bërë prej gjoje.
Aah, ç’po ndodh me poezinë
Të gjithë bëhen arkitektë
E ndërtojnë si shtëpinë
Qoftë vilë apo shpellë.
Dhe kujtojnë, s’po e them
Po e them çfarë nuk kuptojnë
Mund të bësh skica përjet’
Por për shpirtin nuk mjaftojnë.
Poezia s’njeh projekte
As për shpella, as për vila
Ajo është shtëpi më vete
Ku banon vetë Perëndia.
Ka një portë pa trokitje
Mjafton pak t’i japësh frymë
Kur është frymë Perëndie
Eshtë një zë që të thot’, “
Hyrë!”
No comments:
Post a Comment