Ymer Nurka - KËNGA E SILES SË BUKUR

Ymer Nurka

KËNGA E SILES SË BUKUR
 
Tridhjetë ditë sëmurë, na kishte kaçaku.
S'bënte derman mjalti, s'bëntë as farmaku.
Në mes tre livadhesh, po lëngonte plaku.
Tretur nga veremi, tretur nga meraku.

Tutje flaku bukën, ujin tutje flaku...
Herë-herë venitej, herë i vlonte gjaku.
Po i çahej zëmra, si arra nga sharku.
Priste, Silen priste, ky Shahin Matraku.

Seç të hodhën trimat në vithe të mushkës.
Gjeraqinë e malit dhe thëllëzë e fushës.
Beli yt i hollë, si gargi e pushkës.
Të keqen e gjirit, të keqen e gushës.

Ah po kur të shpunë, ballas me Shahinë.
Në gjunjë t'u ul trimi, të puthte pëqinë.
Të dehu me qumshtin e bejkës kërthinjë.
Dhe ta shtroj jatakun bar e trëndelinë.

Luginës, se bardhe, ra mjekra dëborë
Të dy ftonjt’e çupës, ç'i vranë kraharorë
Kjo ushtri e Siles sa dyzet taborë
Ç'e mposhti kaçakun , kaçakun e gjorë

Çelën, lulet çelën, o në tre livadhe.
Po puthej ariu, bashkë me një sorkadhe
Dashuria shokë, qenka punë e madhe
Shpëtoj kapedanë edhe kësaj radhe.