Saturday, March 30, 2013

Kostaq Mizaku - VETMIA JOTE













Kostaq Mizaku

VETMIA JOTE

Vetmia jote dridhet në qerpikë
Pulitje e syrit brenda dot se mban
Sado të rrëzëllejë buzëqeshja
Një  cipëz  bryme  rreth e rreth shpërndan

Në kopshtin ku shëtit, po troket dimri
Dhe  myshqe  veshin trungjet në veri
Ku- ku – në  kukuvajka  nëpër muzg
Përzien  me  një mjegull ngjyrë gri.

Dhe rri  trishton pastaj si atëherë,
Në maj të jetës kur të gjitha shirat
I humbe një nga një  gjer’sa u ktheve
Në një djerrinë rëre shkretëtirash  

Por  ndoshta nëpër degëzat që dridhen
Nga fëshfëritje e erës si vajtim
I ndjen tani të gjitha regëtimat 
Që nuk i ndjeve kurrë të shpirtit tim

Po mua s’më ka mbetur kushedi
Për ty në vatër ende shumë zjarr,
Atë që kam, ta fal me gjithë shpirt
Ta zbutësh sadopak këtë acar.

No comments:

Post a Comment