Vangjush Ziko
DY POEZI
ZJARRI VJOLLCË
Nuk e shkrin dielli
akullin.
As dëborën nuk e ha juga.
Një lule po ma ngroh
gjakun...
(nën savanin
zhubra-zhubra
të rrahur nga kamzhiku i
dimrit
ku bashkë me farat e
drithit
kemi mbjellë eshtrat
dhe ëndrrat e fisit)...
Një manushaqe
po ndez heshtaz
zjarrin vjollcë të
rizgjimit.
NJË GJETHE TË GJELBËR
KËRKOJ
Udhëkryqi është kryqëzim
udhësh, mendimesh.
Udhëkryqi nuk kthen kurrë
mbrapsht.
Shuhet dhe ndizet
semafori i pritjes
si yll që mbi tokë i
ndezur ra.
Pres vezullimin e ngjyrës
së gjelbër.
E verdha më step.
E kuqja më shtang.
Nuhas si druri që pret
pranverën
t' i shkrijë limfa e
ngrirë në shtat.
Buletinet më nuk më
lipsen.
Fallxhorëve më s' u
besoj.
Rokadat e yjeve këmbejnë
elipset...
Nga fjalët e ngrira letra
griset.
Një gjethe të gjelbër të
shkruaj kërkoj.
No comments:
Post a Comment