Vjollca Tiku
FIZARMONIKË
NDJENJASH
Ja vodha Hënës,
shkëlqimin e qerpikëve të artë të pagjumësisë,
që ëndrra e shpirtit, nëpër natë,
të kalonte në rrugën, e larë, të fildishtë.
Ja vodha Diellit,
shkëndijat e thëngjijve të zjarrtë,
që zjarri i ndjenjave të ndrijë,
mos të shuhet si fishekzjarrë.
Ah dashuri !
Me ç’vello virgjërie
je endur në tezgjahun e krijimit,
me ç’fustan të bardhë nusërie
je qëndisur në petlat e bardha të qiellit.
Ç’ ëmbëlsi pikon në damar ndjenjash,
ç’pulse rrahin në kambana shpresash,
ç’zogj këndojnë në fizarmonikë ndjenjash?
Je shigjetë që përshkon tejpërtej zemrat!
Ja vodha Hënës,
shkëlqimin e qerpikëve të artë të pagjumësisë,
që ëndrra e shpirtit, nëpër natë,
të kalonte në rrugën, e larë, të fildishtë.
Ja vodha Diellit,
shkëndijat e thëngjijve të zjarrtë,
që zjarri i ndjenjave të ndrijë,
mos të shuhet si fishekzjarrë.
Ah dashuri !
Me ç’vello virgjërie
je endur në tezgjahun e krijimit,
me ç’fustan të bardhë nusërie
je qëndisur në petlat e bardha të qiellit.
Ç’ ëmbëlsi pikon në damar ndjenjash,
ç’pulse rrahin në kambana shpresash,
ç’zogj këndojnë në fizarmonikë ndjenjash?
Je shigjetë që përshkon tejpërtej zemrat!
No comments:
Post a Comment