SA KOHË
Sa kohë që nuk dinja ende të flisnja,
Sa kohë që engjëll isha në këte botë,
Sa kohë që botën kërkoja të njihja,
Sa kohë që çirresha e qaja me lotë.
Sa kohë që sise me jepnin nga trishtimi,
Sa kohë që duart më mbanin në krah,
Sa kohë që ëndërrat m' zgjonin nga gëzimi,
Sa kohë që buzët shkëlqenin në gaz.
Sa kohë që endesha në dashninë fëminore,
Sa kohë që përrallave u besoja më shumë,
Sa kohë që prindërit më kapnin për dore,
Sa kohë që besova se vërtet jam fatlum.
Sa kohë që përendinë ende s'e njihja,
Sa kohë që dëshirat duhet t'i plotsoja,
Sa kohë që egjëjt më rrallë i shihnja,
Sa kohë m'u desht që unë të besoja.
Sa kohë që mendja trokiti ngadalë,
Sa kohë që përrallat më s'do besoja,
Sa kohë që buzëqeshja, gjithnjë e më rrallë,
Sa kohë që kuptova se çfarë nxirte goja.
Atëherë kuptova se engjëjt m' ishin larguar,
Se bota nuk ishte ajo në të vertetë,
I heshtur mendova, përse m' kanë mashtruar?
Tek Zoti kërkova dashurine e vë rtetë.
Sa kohë që engjëll isha në këte botë,
Sa kohë që botën kërkoja të njihja,
Sa kohë që sise me jepnin nga trishtimi,
Sa kohë që duart më mbanin në krah,
Sa kohë që ëndërrat m' zgjonin nga gëzimi,
Sa kohë që buzët shkëlqenin në gaz.
Sa kohë që endesha në dashninë fëminore,
Sa kohë që përrallave u besoja më shumë,
Sa kohë që prindërit më kapnin për dore,
Sa kohë që besova se vërtet jam fatlum.
Sa kohë që përendinë ende s'e njihja,
Sa kohë që dëshirat duhet t'i plotsoja,
Sa kohë që egjëjt më rrallë i shihnja,
Sa kohë m'u desht që unë të besoja.
Sa kohë që mendja trokiti ngadalë,
Sa kohë që përrallat më s'do besoja,
Sa kohë që buzëqeshja, gjithnjë e më rrallë,
Sa kohë që kuptova se çfarë nxirte goja.
Atëherë kuptova se engjëjt m' ishin larguar,
Se bota nuk ishte ajo në të vertetë,
I heshtur mendova, përse m' kanë mashtruar?
Tek Zoti kërkova dashurine e vë rtetë.
No comments:
Post a Comment