O klithmë e lashtë,
mbi relievin me gërxhe të thepisur,
ngurtësuar nga
llava vullkanike ndanë ujërave gadishullore!
Pjellë e zanave, me
ofshamave mortore në gjoksin e stolisur,
dhe e kreshnikëve kordhëtar
të gdhendur në eposet shekullore!
O krijesë e ngulitur
nën Hënën e netëve me kollitjet e barutit
dhe nën Diellin flakëhedhës
të agimeve mbi kreshtat epike,
ku syri i akulluar te
shënjestra hakmarrëse e Kanunit,
kullonte në det
lotët e hidhur të breznive tragjike! .....
Shqiptar, o lis i rritur
shpateve, ku gurgullojnë me jehonë,
përrenjtë e gurrave
nga burimet e përgjakura të etnive!
Atdhetar që të
zbrazën në damarë qysh në embrion,
zemërimin e
vetëtimave kacafytëse, për gurët e kufijve!
Qeleshebardhë i
sertë dhe bujar,
vrastar për një
pëllëmbë arë,
të ndarë mes disa rrëkeve
me zjarr!...
Krismat e tua i
kalibrove të arrinin deri në Lindje,
ku të thërrisnin
grindjet e përjetshme të profetëve,
por veshët i mbaje nga
Perëndimi i mrekullive,
ku shfletonin
gjithësinë mendjet e ndritura të etërve;
Tek thelloje rrudhat
e dheut rreth gurëve të varreve,
ku flinin epigrafet
e pavdekshme të amaneteve,
për të zgjatur
përjetësinë fisnore nëpër ugare,
duke u hedhur stinëve
farën jetëdhënëse të gjetheve.
Ku e gjete forcën,
që frymën e ngjeshur në kraharor,
e shfryve aq fuqishëm
nëpër të gjitha kontinentet,
duke kapërcyer
meridianët, si brazdat e shpateve malor,
për të arritur
hapat e penguar të dhjetëra vjetëve?!
Dhe shtrirjen e këputur
në perimetrin e trojeve arbërore,
e lidhe fort tek e nesërmja
e gjeografisë së ardhshme,
për të bashkuar blerimet
e ndara të degëve rrethore,
me trungun e moçëm të
limfës së përbashkët!...
Shqiptar, o shqipo
fluturimtar me dy zemra
dhe me fijen e
atdheut lidhur te këmba,
dije se cepin
tjetër të tendosur me përmallime,
e ke nga kjo anë, të
lidhur tek zemra ime!...
O biri im, me shqiponjën
dykrenore skalitur në kraharor,
të puthsha ballin tënd
krenar dhe syrin qiellor!...
No comments:
Post a Comment