Fatmir Terziu
LOTË - IKJE - IKJESH...
(Kushtuar viktimave të 21 Majit)
Vija të nxirra shpirtit të ngurtë të tokës beton
e hekurt në dihama të përthyera përshpirtjesh
Diku një lemzë ka nisur dhe s’pushon
Murmurima,
vaje
lotë-ikje...
ikjesh...
Asfalti bojëgri nxin
Pret shiun të rrëmojë në shpirtin e tij
Ju ikje të qeta lemeritëse shpirtrash gërshetë
Kur s’do ikni nga ky udhëtim që tret...
Vajza të brishta një jetë studenti me ëndërra plot hare
Psherëtinë: fjalën ta kthesh në këngë është thjesht
Eh, nëse doni të kuptoni psherëtimën e tyre ndiqni atë këngë
Që grabiti në kulmin e moshës së tyre Qafa e Vishës
Grykëthyera e thatë me dhimbje në zemër
Ikja e strukur e dhjetra të rrinjve...
Prekni të zezën e asfaltit që ende rrënkon
Dhe gjeni arsyen e ikjes
Ritmin e krakosur të hekurave
Pastaj shënojeni diku dosjeve, fill
Për të mos ardhur më një ikje e tillë...
Një lule poshtë gurit të vrarë
tromaksur me natën e errët
jep një shenjë jete, një shpresë
mijëra sy pastaj atje pikëtakohen...
ende krokama e hekurt s’është shuar
atje tej ku këngën vazhdojnë zogjtë
pemët bëjnë roje nderi këkëulur
e gjitha lëviz, zgjohet alarmohet flet shqip
dhe dhimbja kapërcen të gjitha gjuhët e Botës.
Vija të nxirra shpirtit të ngurtë të tokës beton
e hekurt në dihama të përthyera përshpirtjesh
Diku një lemzë ka nisur dhe s’pushon
Murmurima,
vaje
lotë-ikje...
ikjesh...
Vija të nxirra shpirtit të ngurtë të tokës beton
e hekurt në dihama të përthyera përshpirtjesh
Diku një lemzë ka nisur dhe s’pushon
Murmurima,
vaje
lotë-ikje...
ikjesh...
Asfalti bojëgri nxin
Pret shiun të rrëmojë në shpirtin e tij
Ju ikje të qeta lemeritëse shpirtrash gërshetë
Kur s’do ikni nga ky udhëtim që tret...
Vajza të brishta një jetë studenti me ëndërra plot hare
Psherëtinë: fjalën ta kthesh në këngë është thjesht
Eh, nëse doni të kuptoni psherëtimën e tyre ndiqni atë këngë
Që grabiti në kulmin e moshës së tyre Qafa e Vishës
Grykëthyera e thatë me dhimbje në zemër
Ikja e strukur e dhjetra të rrinjve...
Prekni të zezën e asfaltit që ende rrënkon
Dhe gjeni arsyen e ikjes
Ritmin e krakosur të hekurave
Pastaj shënojeni diku dosjeve, fill
Për të mos ardhur më një ikje e tillë...
Një lule poshtë gurit të vrarë
tromaksur me natën e errët
jep një shenjë jete, një shpresë
mijëra sy pastaj atje pikëtakohen...
ende krokama e hekurt s’është shuar
atje tej ku këngën vazhdojnë zogjtë
pemët bëjnë roje nderi këkëulur
e gjitha lëviz, zgjohet alarmohet flet shqip
dhe dhimbja kapërcen të gjitha gjuhët e Botës.
Vija të nxirra shpirtit të ngurtë të tokës beton
e hekurt në dihama të përthyera përshpirtjesh
Diku një lemzë ka nisur dhe s’pushon
Murmurima,
vaje
lotë-ikje...
ikjesh...
No comments:
Post a Comment