Isuf S.Hoxha
NJË PALË RROBA
Vrimë e gjilpërës
së jetës, vrimë!...
Shtatëdhjetë e tri kile
Duhet të përbirohem…
Eh... ta kisha gjuhën e gjyshes,
Perin ta holloja të lagej me pështymë,
Me gishta kokën perit t’ia përdridhja
E unë fështttt, tejpërtej të kaloj...
Gjyshja ndjesë pastë matanë është,
Pështyma me është tharë…
Si t’i qep vetes një palë rroba,
Po se përbirova perin
Në vrimën e gjilpërës?!...
Vrimë e gjilpërës
së jetës, vrimë!...
Shtatëdhjetë e tri kile
Duhet të përbirohem…
Eh... ta kisha gjuhën e gjyshes,
Perin ta holloja të lagej me pështymë,
Me gishta kokën perit t’ia përdridhja
E unë fështttt, tejpërtej të kaloj...
Gjyshja ndjesë pastë matanë është,
Pështyma me është tharë…
Si t’i qep vetes një palë rroba,
Po se përbirova perin
Në vrimën e gjilpërës?!...
No comments:
Post a Comment