Vjollca Tiku
Pasku
HAJDE TË MË KAPËSH O
DIELL
Agu zbret me kristalet e bardha nga gjiri i qiellit,
dita krihet në pasqyrën e tij me cicërim bilbilash,
gurët e zallit ndrijnë si hënëza nën arin e diellit,
qilimi i bardhë i ditës valëzon në këmbë trëndafilash.
Diamante ajrorë dridhen nga shigjeta të ndezura,
ngjyrë në buzë lënë gjurmët e puthjes hyjnore,
hajde të më kapësh, o diell me të argjendtat velëza,
ti rend e rend t’më zësh me krahë të arta engjëllore.
Dashuria një lule e mbështjellë me të ngjeshura nektari,
përkund ledhatime si vesa kur bie në aromë zambakësh,
hajde të më kapësh, o diell me damarë krateresh e lulezjarri,
ti rend e rend me zemër përzhitur, që digjet mes flakësh.
Lindjen tënde e adhuroj, o oqean ngrohtësie i kraharorit,
djersën tënde e kundërmoj që bie nga dridhjet e emocionit,
do rri t’më zësh o fllad i kuq që më zgjove ndjesitë dashurisë,
në degët e ndjenjave të mia çele perlat e gjalla të përjetësisë.
Agu zbret me kristalet e bardha nga gjiri i qiellit,
dita krihet në pasqyrën e tij me cicërim bilbilash,
gurët e zallit ndrijnë si hënëza nën arin e diellit,
qilimi i bardhë i ditës valëzon në këmbë trëndafilash.
Diamante ajrorë dridhen nga shigjeta të ndezura,
ngjyrë në buzë lënë gjurmët e puthjes hyjnore,
hajde të më kapësh, o diell me të argjendtat velëza,
ti rend e rend t’më zësh me krahë të arta engjëllore.
Dashuria një lule e mbështjellë me të ngjeshura nektari,
përkund ledhatime si vesa kur bie në aromë zambakësh,
hajde të më kapësh, o diell me damarë krateresh e lulezjarri,
ti rend e rend me zemër përzhitur, që digjet mes flakësh.
Lindjen tënde e adhuroj, o oqean ngrohtësie i kraharorit,
djersën tënde e kundërmoj që bie nga dridhjet e emocionit,
do rri t’më zësh o fllad i kuq që më zgjove ndjesitë dashurisë,
në degët e ndjenjave të mia çele perlat e gjalla të përjetësisë.
No comments:
Post a Comment