Fatmir Terziu - SONET NË DITËLINDJEN E NËNËS

Fatmir Terziu

SONET NË DITËLINDJEN E NËNËS

Kënga e zogjve, e vetmja orë në shtëpinë tonë

masnim me të tendosjen e Dimrit,

ajo njoftonte stinën kur çelnin karakaftet

dhe kur duhet të nxirrnim këmishën e vetme nga rafti...

Prej zogjve dinte nëna kur duhej mbledhur balta

që të thurte çerepët e bukës së ngrohtë

e dinin, zogjtë, kur shfaqej “jorgani i fukarait”*.

Dëgjonim kështu me sy të pafjetur. Kënga e zogjve

na zgjonte në mesnatë dhe bëheshim palë

me ikjen e lehtë të nënës

që shkërmoqte gurë nën këmbë të zbathura

duart dhe sytë i bëheshin pikë,

larg mungesës së babait

edhe duke ecur sikur qëndiste pajën e motrave.

Kënga e zogjve lajmëronte edhe lulet rreth shtëpisë,

Skalitur pranverat me lëndina bari të gjelbër,

Anës mureve të gurta dhe rrethit të avllisë.

Zogjtë gjenin qoshkat e mureve dhe ngrinin foleja,

se kudo gëlqerja kishte shenjën e gishtave të nënës,

brezi me ngjyrë dheu të kuqërremtë,

ndante të bardhën nga e zeza dimërore.

Sot e kësaj dite falënderoj këngën e zogjve

Edhe pse ndonjëherë kam mëkatuar me ta

Gurë dhe çarqe u ngreja atëherë mes arës,

me gjasa se mbroja “vjedhjen” e kokrrave të misrit

ndjej edhe sot dhimbjen therëse të pendesës

mungesën e këngëve të zgjimit të natës së gjatë

që mbase gdhiu prej këngës së tyre lutëse, prekëse...

U jam mirënjohës zogjve, të gjithë qiejve,

Më së shumti atyre që ndodhi të vinin në atdheun tim,

u ndjehem borxhli që kurrë nuk i falënderova,

për zgjimin herët në Ditëlindjen e Nënës...

me druajtjen mos i bënin fajtor edhe ata...

*Dielli ishte një legjendë më vete e ardhur nga kohërat.

Ai quhej “jorgani i fukarait”.