Raimonda Moisiu - NË ZEMRËN TIME…

Raimonda Moisiu

NË ZEMRËN TIME…

Në zemrën time-një oqean i errët,i trishtuar,

Ende ndrin i zbehtë, i bukur, një qiri i vetmuar...

Fytyrat tona flakë -një kopësht i trëndafiluar,

vesitur me vesën e avujve të trupave tanë.

Krevatin që aq bukur e kisha hijeshuar,

E përfshinë bashkë Vaterlo e tsunamë...

Kujtoja se ishe bust i ftohtë prej mermeri,

Ti qënke Evë e gjallë, gjak e mish më rinon.

Një dhembë e bukur mes brinjëve më theri,

që kjo botë e egër s'e di që ekziston...

Sa qesha kur tsunami yt u shkreh e shkoi,

Dhe mbetën nga ti vec sytë-dy pika vështrimi,

Dashuria ime trupin tënd e tatoi,

Me vula luigjesh,nënshtrimi e pushtimi...

I mbylla sytë sërish dhe dremisja kur e kur,

Si shqiponjë me ato, më të lodhurat flatra.

Kështu imitonte, flokëlëshuar dikur…

Kopshtet e Varura të Babilonisë,- Kleopatra...

Në zemrën time-një oqean i errët,i trishtuar,

Ende ndrin i zbehtë,i bukur,një qiri i vetmuar...