Aleksandra Adami
NGA BALLKONI
O, - më thirri, -Të dua!...
Cilën, - i thashë, - mua?!
E, - më tha, - ty moj,dreq!
Unë perden zura të heq.
Dil,- më tha, -të të shoh!
Pas xhamit unë, ia bëra,"jo!"
Djali me pa me zemërim,
Unë i hodha nje qerpik
nga syri im.
Ç'ke, me tha, që me shpon?
Unë hop, kërceva në ballkon...
Do bie, i thashë, po kujdes!
Ai krahët hapi të me pres...
Mos, më thirri, u çmende ?!
E, i thashë, si dashuria tënde...
Po do biesh, më tha, moj dreq!
Unë qeshja më keq...
O, - më thirri, -Të dua!...
Cilën, - i thashë, - mua?!
E, - më tha, - ty moj,dreq!
Unë perden zura të heq.
Dil,- më tha, -të të shoh!
Pas xhamit unë, ia bëra,"jo!"
Djali me pa me zemërim,
Unë i hodha nje qerpik
nga syri im.
Ç'ke, me tha, që me shpon?
Unë hop, kërceva në ballkon...
Do bie, i thashë, po kujdes!
Ai krahët hapi të me pres...
Mos, më thirri, u çmende ?!
E, i thashë, si dashuria tënde...
Po do biesh, më tha, moj dreq!
Unë qeshja më keq...
No comments:
Post a Comment