Kaman Myftaraj - LE TË VDES MES PSHERËTIMASH

Kaman Myftaraj

LE TË VDES MES PSHERËTIMASH

Ti je dielli i ndritur që më ngroh shpirtin,
Je hëna e bukur që zemrën ma rinon,
Ti je stina më gazmore e të gjithë vitit,
Je dashuria e zjarrtë që më mungon.

Ti ke liqenet ujëkristalta që ëndërroj unë,

Ke netët e bardha ku notojnë sytë e mi,

Ti ke brigjet me kodrat që më lënë pa gjumë,

Ke gjithçka ku unë kërkoj të gjej lumturi.

Ti ke gushën,buzën, sytë që valëzojnë si det,
ke flakën qe qielli më dërgon si meteor.

Ti je vet mrekullia e krijuar nga Zoti vet,
Gdhendur aq bukur nga më i miri skulptor,
\

Ti je magjia që përherë më zapton shpirtin,
Je pija e vetme që dua të dehem si sarahosh.

Një natë të gjatë dua të jesh imja e të jem i yti,
Të pi si fëmijë i uritur gjirin tënd bardhosh.

Mbi trupin tënd të butë si pëlhurë mëndafshi,
dua të shijoj mollëzat e ëmbla me drithërima,
Mbi kofshët e tua vitet e jetës të më rrëshqasin,
Dhe le të vdes kur të bësh “Oh!” me psherëtima.