Fatmir Terziu - DHEAMË

Fatmir Terziu

DHEAMË

Nëse jeta është mes qiellit dhe tokës
nëse ajo ushqehet nga uji,
pena është vetëm një mashë e kësaj jete.
Nëse qielli është hapësira,
deti plotësia,
çfarë janë vallë duart e mia?
Rrugëtim i rrufesë në këtë kënd
që digjet në shkretëtirën e zemrës
fjalë dinake që shemb
si shpagimi i egër i erës.
Në këtë lidhje kërkoj mes shkrimit,
dritën dhe tempin e zgjimit
dhe ndërtoj diagramën Dheamë
përtej çdo çmimi.
E kam një ide, të rendazgjuar.
Shkundur nga udha e gjatë e fjalës
të rihapë agimet e katër stinëve
që rrjedha e vrullshme e lumit të jetës
ka skërmitur tek gjithshka
në tokë e në qiell
nën dhe e nën ujë
e të them me gojët plot
thjesht pa zhurmë, pa bujë
u begatua kjo Tokë!
Male, fusha, liqene dhe dy dete
struken thellë kësaj ideje
diku shpotisin, diku thumbojnë me vete
secili pos një mideje.
Në këtë orë truri hyn
përsëri në udhëtimet e largëta.
Trupi ka marë lejen e përkohshme:
Është vonë. Nata
me hiramin e saj gri
pështjell edhe idenë time
të kafshuar prej trishtimit.
Kalëroja si një kalorës i papamë
në 28 mijë kilometra katrorë Dheamë.