]
Ragip Dragusha
BUKURIA
Kur shpirti dashnise i falet n’pergjërim
Dhe syri kandshem i therret lakmisë
Per ate qe Zoti fali n’perkushtim
Qe ne te perulemi, ne emer t’Bukurisë.
Pse lulja ne ferre duket e vetmueme?
Larg shoqeve te saja ku pranvera çile
A nuk asht Bukuria qe e ban fatlueme?
Qe ferra prane saje,ta ndjehet mirë.
Pse mosha e rinise iken pa kuptue?
Perse syri shtanget para mrekullisë?
Perse fryma behet e pakontrollueme?
Kur prane nesh kalon, nuri i bukurisë.
O Perëndi qe botes ti i fale
Shkakun qe nder shekuj ato luftuan
“Helenen”nder breza, Ti kurre s’e ndave
Qe bota te mos vyshket,bukurise ja ke besuar.
No comments:
Post a Comment