Luan Kalana - ËNDRRA E TË VERBRIT

Luan Kalana

ËNDRRA  E TË  VERBRIT
    " Ju që shini gjthësinë , më falni një minutë  dritë,
      ta shoh dhe unë sa i bukur është Njeriu , pastaj t'i mbyll sytë,"
                                                                    ... lëmoshë të verbrit  ..   
Ju njerëzit e urtë e të butë,
tëre jetën ëndërroni e këndoni,
për sytë më të bukur në botë,
trokitni si udhëtar në sytë pa dritë,
mos druani shikomëni drejt në sy...
 &
Keni parë sa i drojtur  ecën i verbëri,
prek token me bastun, pa hedh  hapin,
ndjek pas me litar si manar një qen.
pengohem,vritem, ngrihem si balon,
si zog qumështor  që bie nga qielli..
 &
Me shpirt e me zemër, si foshnja nënën,
me ndjenja si bota e madhe e poetit,
s' dua të dëgjoj e të prek dhimbje, lotë,
te shoh perëndinë e planetit, Njerinë,
asgjë kërkoj, pak dritë te shoh  Botën.
 &
Të ngihem në mëngjes,të fërkoj sytë,
të harroj ëndrrat, të shoh mrekullinë,
të shoh fytyra njerëzish si hyjnitë,
të prek nënën,fëmijët e shtëpinë,
te shoh atdheun, e mirësinë.
 &
S'dua asgjë më shumë të  shtrenjtë ,
gjënë më te lirë, pa lekë e centë,
ashtu si gjej vetë ajër e shpresë,
si nëna që fal  jetën për sytë e verbër,
njerëzimin njësoj  ta shoh me dritë ..
 &
Të mos shoh vetëm errësirë,
të shoh ditën me lulet, pa nate,
te shoh ngjyrat dhe ylberin
të shoh me sytë e mi yjet,
si del  Hëna, si ndrit Dielli.