Kaman Myftaraj
KUR BUZËT S’MUND TË FLASIN
Më flet ëmbël e më bën shumë naze,
Vithet joshëse m'i tund porsi fletë,
Pa le kur më shtrihesh si një manare,
Gjinjtë dhe kofshët e tua më japin jetë.
Më ftojnë të hidhem mbi to shumë i uritur,
T’i rrufis me kënaqësi si kafen në mëngjes,
T’i puth, t’i lëpi e të shuaj etjen e zhuritur,
Të shkrihem si qiri mbi ty e flakë të të ndez,
Aroma e djersës parfum i luleve të natës,
Le të mbushë dhomën dhe shpirtrat tanë.
Buzët janë të zëna dhe nuk mund të flasin,
Flasin vet zemrat që rrahin pranë e pranë...
No comments:
Post a Comment