Fatbardha M. Xhani
TI ZBRITE SHKALLËT
Ti zbrite shkallët
E lartësive ku dashuria ime të ngjiti
Dhe më the zëulët,
Ti je mbretëresha e ajrit
E dritës
Dhe e zjarrit...
Atëherë kuptova
Pse gjithçka e ndërtuar
Nuk duhet shembur
Pse zogjtë e mungesës,
Pëllumbat e shpresës
Nuk duhen trembur...
Me ëndrra në dorë
Pak nga pak
Kështjellën prej kristali
Po i ndërtoj dashurisë tënde
Duke lozur me dallëndyshet,
Vargjeve të një kënge...
Unë zbrita shkallët
Prej lartësive
Ku dashuria jote më ngjiti
Erdha, e si polen u derdha këtu
Prej marrëzive,
Lundrova në ujin e syve të tu...
Dhe mendova...
Sikur pas kësaj të mos kish më
Sikur të ish kjo e fundit gjë
Sikur jeta e vdekja të bëheshin një
S'do kërkoja më
Asgjë...
No comments:
Post a Comment