Nikoll Ulndreaj - LETER NGA TANUSHA

Nikoll Ulndreaj

LETER NGA TANUSHA

E di se nuk jam nizam, por mërgimtarë si shumë të tjerë
Një palë grushte lot mi ke postuar në letër
Më shkruaje se varri i nënës është mbuluar i tëri me fjerë
E tim eti i kanë dalë tri palë thinja në mjekër...

Që kurë ika edhe lumi bënë zhurme, thue se nuk ka zot
Pusterrit te Bira e Hutit i humbi pasqyra
Vetmia rrëmih token, kulla e Thepit ditënatë qan me lot
Ujëvarës Rrukut ia vodhën ylberin me ngjyra...

Rrushin, kumbullat, ftonjtë, dardhët, fiqtë, arrtë në oborre
I kthen përmbys një Bajloz krejt i zi, i lig...
Dhunshëm vashat i bënë plaka ka urdhëruar shtatë taborre
Pikllueshëm më shkrua, në Nikaj Mërtur s’ke çiflig...

Gurrat mbeten jetime, qajnë pikllueshëm, kërkojnë azil
Gjallesat jetojnë veç me frymën e zotit
Hëna manare zvogëluar vetmie, dritë bënë sa një kandil
Pishën në shkëmb po e gjuan rrufeja e motit...

I kanë vjedhur vjeshtat e dasmave, çiftelisë iu këput teli
Në oxhak nuk ndizet zjarr me dru as me krande
Në plasë të kullës paska ngritur çerdhe një çift harabeli,
E shtojzovallja paska qepur vello hijen tande....

Mua kjo letër e Tanushës shpirtin ma ka bjerrë, syri nxi
Më ka dehur, dehur pa pirë, jam bërë tapë
Detet nuk mund të më ndalin, as vdekja jo e jo, te ti të vij
Brengave, kullave, bjeshkës frymën time ti jap...