Vjollca Tiku Pasku - MELODITË E JETËS

Vjollca Tiku Pasku

MELODITË E JETËS

Nga shpendët thith ndjesinë,
e të qenit e lirë në fluturim,
në flokët e kohës rend në udhëtim,
të heq molat gërryese, të ngjit lartësinë.

Nga pemët e larta pi fortësinë,
të jem e lidhur rrënjë e degë,
ulërimat e egra të stuhisë në jetë,
t’i përballoj me mburojën e diturisë.

Nga pacientet, gjethe vjeshte,
kalit e urtuar durimin e qetë,
se vuajtja e ligë me ngjyrë të zbehtë,
do kaloj e dielli do ndrijë si faqe pjeshke.

Nga mbretëresha e gjelbërimit,
ruajta farëza pranvere të stivosura,
që në ditë të errëta të ngurosura,
të kem regëtimën e sytheve të besimit.

Kombi i luleve është ëmbëlsi e vërtetë,
lëkurë xixash, shkreptima të praruara,
sepse petalet s’veshin maska të ngujuara..
si tek njeriu, ku bukuria është fytyra e vet.

Tek të gjitha bashkë dëgjoj meloditë e jetës...