Kaman Myftaraj - KUR VJEN PRANVERA

Kaman Myftaraj

KUR VJEN PRANVERA

Kur vjen pranvera e kthehen zogjtë,
E natyra vesh kostumin e vetë jeshil,
Kur drurët zgjohen e shpërthejnë gonxhet,
Më dehet shpirti dhe ndjej ngazëllim.

Filloj të vrapoj tutje nëpër lëndina,
Një këngë nis me zë e fishkëllimë,
Është kënga që shpesh e këndonim,
Në ekskursionet tona e në vallëzim.

Kur çelin lulet shumëngjyrëshe plot aromë,
Dhe nisin qingjat të blegërijnë në livadhe ,
Kur vrullshëm nisin rrjedhin burimet,
Më djeg për ty në shpirt një zjarr plot malle.

Edhe kur vjen mbrëmja e perëndimit,
Merr ngjyrë të kuqe dhe ndrit një yll,
Më shpërthejnë ndjenjat e frymëzimit,
Dhe nis të shkruaj një këngë për ty.

Jo, jo nuk do shtrihem të fle gjumë sonte,
Do sodis nëpër qiell yjet e gjithësisë,
Do pres agimin e ndritshëm të kuqëlohet,
Të vish bashkë me diellin dhe rreze e tij.

Si bletë mbi lulet shumëngjyrëshe të shëtitësh,
Të thithësh prej tyre të gjithë ëmbëlsinë,
Mbi buzën time si flutur krahëshkruar të ulesh,
Të më shuash etjen, të më dhurosh kënaqësinë.