Kostaq Duka
PRITJE
Ajo priste puthjen,
puthjen e dëshiruar
nga princi i ëndrrave që padurimin
po i’a kthente në një makth pa fund….
Dhe ja
tek gishtërinjtë i zhyste mes flokëve të saj
të zinj
tha dy fjalë si të shprehte një të vërtetë që dinte vetëm ai:
Ti je e bukur, je shumë e bukur!
Kaq dhe ngriu sikur dylli të kish hyrë në rrembat e tij.
Oh po këtë unë e di,e di që jam e bukur!
Tha dhe iku e trembur
se mos dylli i ftohtësisë e kthente dhe atë në statujë të vetmisë.
No comments:
Post a Comment