Luan Çipi
VJERSHËROJ SIÇ
DUA!
Unë
jetën, siç e ndjej, e shkruaj në poezi,
Përpiqem, të zgjedhura fjalët t’i
rreshtoj,
Nuk pretendoj në çdo gjë përsosmëri,
Për muzikalitet, rritëm e rimë, synoj.
Përcjell zëra cylesh, zilesh e
këmborësh,
Gurgullima uji me stërkala nga mali,
Zhurmë, thirrje e britma dasmorësh,
Lehje qensh, a hingëllima kali.
Preferoj mjaullimë maçokësh të
eksituar,
Dhe pallje gomarësh kur bien në qejf,
Kuartete zërash, nga jevgat kënduar,
Kur bashkë kërcejnë e lozin me def.
Më nxisin kakarisjet e pulave, pas
vezës,
Dhe këngët e këndesave mëngjesor,
Më tërheq bari, i buisur pas vesës,
Më mahnit perëndimi i diellit në Vlorë.
Mrekullohem nga kënga labe e Çelo
Mezanit,
Dhe polifonia himarjote për Vajzën e
Valëve,
Nga vargjet e Naimit, Lasgushit e t’Ali
Asllanit,
Nga vallja, prej atletësh Ilir, të
Çamëve.
Frymëzohem nga rapsodët, që këndojnë me
lahutë
Për trimat, përcëlluar nga Serbët mes
zjarri,
Nderoj Fishtën dhe Mjedën, të shenjtë e
të urtë,
Gazullët, Ndreasit dhe Fisin Jashari.
Vargjet e mia nuk janë të hapura e as
të lira,
Siç i shkruajnë poetët bashkëkohor sot.
Dikush thotë: Modernia është më e mira!
-Ashtu lirshëm, vjershëro ti! Unë, nuk
e bëj dot!
No comments:
Post a Comment