Kaman Myftaraj - DASHURI ME NJË SHEJTANKË

Kaman Myftaraj

DASHURI ME NJË SHEJTANKË

Në piskun e vapës se verës, poshtë një dardhe,
Nën hijen e saj i vetmuar po qetësoja shpirtin.
Ëmbëlsia e një kokrre m’u ngjit në buzën e tharë,
Ndaj shkova të shuaj etjen pranë një burimi.

Në gurgullimën e ujit kristal, buzën mbështeta,
Të shuaj etjen e të freskohem në hijen e të madhit rrap,
Papritmas në lëfytin e kroit m’u shfaq si në legjenda,
Një engjëll femëror që prej buzëve i rridhte mjaltë.

Thashë vallë mos jam në ëndërr i zhuritur nga etja?!
Mos vallë kjo engjëllore është vetëm një imazh?...
Ajo herë më shfaqej si femër e më thoshte, eja,
Herë më zhdukej para syve e më rikthehej prapë.

Mos ki frikë më tha: eja mbështet buzën të shuash etjen,
Nga buzët e mia rrjedh ujë i bekuar, i përzier me mjaltë,
Unë jam femër si të tjerat, që dhuroj kënaqësi e zgjat jetën,
Jam femër shejtane që fut në shishe meshkujt shejtanë...

Në piskun e vapës së verës, poshtë hijes së atij rrapi,
Shova etjen e shijova dashurinë me një shejtankë...