Luan Xhuli - E SHKRUAR NJË TË DIEL DHJETORI

Luan Xhuli

 E SHKRUAR NJË TË DIEL DHJETORI

  

Shtrëngimet e sinqerta te dorës,

rrahja me dashuri e supit,

dhe shikimi ne sy kur flet me fqinjin,

u pakësuan si gjethet e pemëve

në k’të ditë dimri…

Sa pak gjera na mbeten...!

Klorofili i fjalës ,

korentet e ajrit,

dhe ngjyra e dritës,

pësuan ndryshkje si dritare e vjetër ...

Kaq pak ,

as borxh vetes

si japim dot me !

U pakësuan te ngrohtat, te ftohtat,

pikantet, te djegshmet...,

sa...as me dashurinë nuk mbyllim me takim.

Harruam bukurinë e pritjes.

Ditët,

kane mbetur pa astar

dhe çaste te thërrmuar  mbajnë neper xhepa.

Pak, pak, pak

sa dhe uria ka mbetur shtatzënë ...

Grindjen ne njërin djep

vetminë në tjetrën anë…

Andaj kërkoj një përqafim me shumë...!