Vjollca Tiku Pasku
DITA DHE NATA
Qepallat e agut përpëliten.
Shpirti i bardhë i ditës shpupuritet.Ritet e përshkëndijave të diellit vetëtijnë.
Vesa e petaleve pihet nga buza e hollë e rrezes.
Parfumi natyror përhapet si unazë ajore në hapsirë.
Lulet derdhin pjalmin e sonetit që thith bleta.
Në kraharorët e gjelbër pyjorë , zogjtë luajnë megafonin muzikor.
Fyelli I erës ruan meloditë e tyre, në kafaze kaltërsish.Jehona mes malesh përcjell murmurimën e përrenjve .
Tegeli ujor derdhet në grykë lumenjsh si flokë nimfash.
Buzët e burimit si një fryt hënor ruajnë paqen e ftohtë.Dita luan me djepet boshë të reve te bardha.
Muzgu bie si qyp i mbushur e thyhet në heshtje.
Me lëndën e errët, shtronë vigun e hapave të natës.
Nata darkon me kokrra yjesh.
Thërrimet e saj përkundin vegime ëndrrash në shpirtrat njërëzorë.
Bebezat e syve ngjyhen me misterin e fshehtë të fatit.Ninulla xixëllonjash,këndojnë dritëz,në zemra lulesh.
Karuseli i kohës rrotullohet vazhdimisht.
Kokrriza ore bien në brigjeve të sahatit të pandalshëm.
Lëvizja është jetë, që dliret pa pushim nga bërthama e kohës
No comments:
Post a Comment