Fatbardha M. Xhani - KUR MËSOVA TË HUMBAS...

Fatbardha M. Xhani

KUR MËSOVA TË HUMBAS...

Isha fije e hollë bari
ankthin e ndarjes nga të dashurit e mi përjetoja
dhe era mi merrte mendimet për vdekjen...

Isha një gonxhe me vesë
kur dashuria më lagu një ditë pranvere me shi
u drodha si kërcell trëndafili, tek e lashë të shkonte
se herët mu duk...

Isha çelur e plot mendim e plot aromë
kur zgjodha mes kopshtit
pemën me frute plot...

Ëndërrova pemët e tjera
por shkova pa u menduar gjatë, me shportën plot
(dy kokrra mjaltë të ëmbla i mjaftojnë shpirtit)...

Stinësh gëzueshëm
herë degë, herë lule, herë gjethe
herë frut, mësova natyrës ti qesh,ti hesht,ti flas...

Por, ajo që më së shumti mu ngulit
është që si pema gjethet, ditët dhe fatet e mia,
mësova paqësisht ti humbas..