Diamanta Zalta
JE ATY KU...
Ti je aty ,
Ku fryma ime meket ,
E një bulzë djerse formohet mbi ballë .
Dridhem nga frika ,
E s’i besoj natës fallxhore ,
Që si hije të sjell pranë .
Je aty ,
Ku davaritet një mendim ,
Në një mosbesim . . .
E këtë nuk mundem të ta shpreh ,
Sepse nuk dua , kurrësesi
Të ndihesh keq .
Lëkura e duarve që I deshe aq shumë.
E fytyrës dhe trupit ,
Çdo ditë rrudhen ,
Ligështimi me zverdh .
Je aty ,
Ku bie gjethja ,
Mbi asfaltin e lagur nga shiu ,
Dhe e shkel një këmbë .
O Zot , sa më dhëmb... ajo shkelje ,
Sa dhëmb .
Nganjëherë...ndodh të jesh aty ,
Ku më josh vdekja ,
I them - Je më e bukur se Jeta .
Sepse je e qetë e pa brenga .
I dashur....je aty ,
Ku s’’jam unë ,
E kjo...më ngatërron shumë .
Nuk mjafton ti them erës ,
Me krahët pështillmë
Edhe puthmë...
Ajo e bën ,
Por pas pak më lëshon ,
Në humnerë, në hon ,
Unë bëhem jehonë...
Se di a më dëgjon . . .
Jam frymë kamomili ,
Mbi Jon .
Se kam idenë si është të vendos ,
A të vendosësh pa më pyetur ,
Të të kem e të më kesh .
Te iki , a te ikësh .
Dallga ,
Po kërkon të më sjellë në breg .
Të më shplodhë nga gjithë ky rebesh .
Rreshkem...rreshkem si eshkë .
No comments:
Post a Comment