Vjollca Tiku Pasku - MË PRIT

Vjollca Tiku Pasku

MË PRIT !

Kalëroj symbyllur

përmbi det,

me shpejtësinë e dallgëve

radhë-radhë.

Fryma ime valëzon pareshtur,

me shushurimën e shkumës,

mantel i bardhë. 

Më prit i dashur,

kur qielli shkund dritën e artë,

dhe mbi supet e brishtë të erës,

kurora rrezesh nis e vë,

kur në konstelacionin e kaltërsisë,

pëllumba fryme të treten në breg,

Unë, ti dhe deti të bëhemi një. 

Më prit i dashur,

kur e veshur

me dridhjen e nuancave blu,

me buzëqeshjen

e mantelit të myshqeve,

të vij nëpër shkëmbinj,

me ishujt e ëndrrave,

magjepsur nga fluturat e ndjenjave,

me duart e lagura ujë e kripë,

drejtuar nga ty.

Më prit i dashur,

kur shtratin e detit

si vaj i kaltër të shtroj,

kur nga puthjet e mia

të bien copëza dielli të praruar,

e jastëku i horizontit të flakërojë,

mbi trupat tanë,

me sfungjer e leshterik mbuluar. 

Dashuria jonë është si deti,

hapësirë e gjerë që njom kaltërsitë,

por kush noton gjen sekretin;

se fragmentet më të bukura zbulon,

në dyndjet e dallgëve,

plot ajër dhe dritë...