Shyhrete Ahma.
NË GJUMIN E RËNDË...
Errësirës së
natës i dhuroj dritën e shpirtit
nga cepi i
dritares, hënës i dërgoj buzëqeshje!
n'damarët e
zemrës... ngrica kaploi trishtimin....
gjer sa pikojnë
lotët, e flas me veten në heshtje.
Në gjumin e
rëndë, ëndërroj bregore t'larta...
m'bëhet prore, se
fluturoj si pulëbardha!
trupi nuk lëviz....
dikush më merr për dore!
shtrënguar
mbërthej shtratin, si një përmendore.
E bukur ishte e
bardha e reve....ëndërruar,
me ylberin
shumëngjyrësh...pas shiut me rrëmbim
djersët e ballit,
mbi jastëk pikuar...
e lotët nga
ankthi, rrjedhin me ngashërim...
Natës së gjatë,
më të gjatës natë...
pa dritën e
hënës, përpëlitur në ëndrra!
errësirës i fala,
dritën e shpirtit të bardhë!
e mardhur
zemra... pa aguar dita.
No comments:
Post a Comment