Vullnet Mato - Ç’MË GJETI, O NJERËZ!...

Vullnet Mato




Ç’MË GJETI, O NJERËZ!...
(Për konkursin “Poezia erotike”)

Ç’më gjeti, o njerëz,
me një grua perri,
që erdhi e prushëruar
nga një trill qershori!
Në beqarinë time
ajo deshi të shkrijë
akujt e trashur
nga ngrica dhjetori!
S’isha gjendur kurrë
në përballje të tillë,
me një trup që dukej
paksa delikat.
Por kish fuqinë e brishtë
të sorkadhes në pyll,
që me figurën magjike
të bënte ndjenjat zap.
Perria më paralizoi
më rrezatim bukurie,
më shajniti vështrimin,
dhe më meku zërin.
Me lëkurën e saj
të magnetizuar nga yjet,
më zbuti gjymtyrët,
dhe më pushtoi të tërin.
Pastaj më goditi
me lëmshet e gjoksit,
më s’qulli muskujt
dhe zemrën çuditërisht,
më shembi beqarinë
me ato doreza boksi,
më hodhi nokdaun
të mundur përfundimisht.
Dhe do më kish lënë
përtokë të vdekur,
po të mos merrja
fuqi si Anteu përsëri,
pasi më rrëzonte me sy,
më ngrinte me vetull.
Oh, ç’më gjeti, o njerëz,
me atë grua perri!...