Ymer Nurka - ÇUPË E VELI BEUT

Ymer Nurka

 

ÇUPË E VELI BEUT

“Në mes të Përmetit, një zambak i bardhë,
Çup’ e Veli Beut me nishan në ballë...”
Populli

Çupë kaq të bukur, nuk kish parë vendi,
Më rridhje prej soji, ardhur prej mademi.
Ndaj një trim me fletë, levend, bir levendi.
Venitej nga malli, tretej nga veremi.

Bijë e vogël ishe, thesar i babait...
Shtat’ a tetë sylina, çesmat e sarait,
Më freskoje gjinjtë, të ndezur prej Majit,
Të dehur prej moshës, të drojtur prej “fajit”.

Ballin porsi Hëna, si ylli nishanin.
Ti më ishe perla, që lidhje gjerdanin,
Me rrezet e shtatit, më ndrije karvanin,
Era nëpër male, tutje të çoj namin.

Mushkat me revan, kali yt me trokë,
Si s’këputej beli, sa dy çepirokë,
Tisi yt i purpurt, s’ peshohej me okë,
Për gushën guguçe, për të zestë flokë...

Ah, po te bandilli, vajzë kur të shpunë!
Tre dit’ e tre netë, s’fjeti syri gjumë:
Ti më ishe shtrati, ai derdhej lumë.
Ai ishte Dielli, ti ndrije më shumë.