Rumejsa Zjarri Zemres - DUA TA DISH....

Rumejsa Zjarri Zemres

DUA TA DISH....

Dua ta dish, se kur s’më do ti
pikoj loti nga syri im per askend,
Kur s’më do ti, behem muza e askujt,

Ri krenare ne kemb te mija,
Sikur nga hiri kur del flaka,

Perseri flakeroj si trimeresh,

duke e haruar ate betimin e helmosur..

Vrapoj ne zdritjet e agimit te ri,
Pa dhimbje, pa kujtime te zymta,
Jo, jo nuk dua të mendoj ne buzet e tua,

Ne puthjet e buta,

Prekjet e dridhura,

Vargjet e tua ti i shkrove,
Githë reshtat me genjeshtra i fole...

Ndoshta me ke dashuruar,

Ndoshta dhe jo,

Ndoshta nje tjeter ti endroje,
Dhe me ate kohen e re e fillove,
Por vetem ta dish,

Nga syri im, kur me loti s’do te pikoj,

Per askend,
Kur me ne jeten time s’do te behem
muza askujt...

Petro Dushari - TA DERGOVA ZEMREN

 

Petro Dushari

TA DERGOVA ZEMREN

Zemren pas engjejve
ta nisa
rruges eshte per
te ty
kete nat kur te jesh
ne gjume
ne nje shtrat do
jemi te dy

Jorgan do te bej sot
puthjet
ne vellon e drites te
henes
djelli te te duket
i ftoht
kur te ndizen rrahiet
e zemres

bubzat e trupit ti
thith
si shqerre duke me
mekuare
thengjinjt e trupit
ti prek
me buze ta shuaj
zjarre

I kuq te cele
trendafili
nga zjarri qe ndezem
kete nat
te shperthejne pjalmimet
e vala te shpirtit
dhe gulcimat e nje ekstaze
ne flak

Do te fal me te emblat
ledhatime
ne gush ne buze e
ne sy
thesar ta ruaj noslagjine
e dikurshme
e do mbaj endrren
ndezur per ty

Joki Mati - " KODI KIMIK "

Joki Mati

" KODI KIMIK "

Si elementi kimik...
Kërkojmë të bashkojmë dy formula.
Për një sistem kodimi të tij,
Në kode lakues në dy hemisfera.
Në zgjidhje të një emëruesi të përbashkët,
Udhëtojmë rrugë-e pa rrugë..
Buzëqeshja dhe loti trishtimit..
Ndjenja përzihet calcium...
Vegimet tretur në hemisferë..
Ngatërruar mendimet që ndjek..
Dhe squfuri i shkrinë në një..
Elemente me përzierje kimike..
Ndjekë hijen e lë të lirë..
Të bashkoj bashkë dy formula..
Ndjek pas, për të shkrirë neuronin..
Formula më e bukur që më ndjek..
Oksigjeni,lë të lira dy hemisferat..
Të bashkohen pa hezitim..
Ngjyrë trëndafili të jetojnë,
Në bashkimin e kodeve të tyre!

Sonila Sonila - SKALITUR DHIMBJA

Sonila Sonila

SKALITUR DHIMBJA

Skalitur dhimbja
mberthyer stuhite
venitur shpresa
nga ethet e lakmise

ndihesh e kanosur
qepallat mbylle
heshtja te muros
perendon si yll

Babëza kalon cakun
endet si e marre
ti ngushllon heshtur
te dale ku te dale,

Ëmdërrimet hije
lumturia kanoset
thinjesh i heshtur
pritja muroset

Planete dite shkurta
Puthje endrrimesh
Vargime trubulluse
llava shkatërrimesh

Shpirtra te llahtarisur
te zhgenjyer tersishte
harbuar maskarejte
flasin pa turpesit

Fytyra të zbehura
Nën driten verbuse
Ngulçime zemrash
nga llavat tunduse

Duar që zgjaten
Me bindje shprese
mbi fatin e tyre
qeshje ,neneqeshje

Rrugë të vijzuara
Ne hapa babzishe
sundimtare djajesh
ne fronin e njerzise,

Agim Xheka - MEDYSHJE ?

Agim Xheka
 
MEDYSHJE ?

Ne ngritem me fantazin tone
nje bregdet
Per pejsazh vendosem
nje perndim djelli
Ne gjuhet vale-jelebardha
ngulem dy shezllone...
Do i vidheshim qytetit
E ne dallget e detit
do shpraznim hallet
e do rimbushnim shpirtin
me qetesi e shlodhje
deri naten vone...

Nuk mundem...?
Apo nuk na lane...?
Ose vet nuk arritem dot...?
Mos e humbem...?
Apo nuk u pame...?
Virtualisht u puthem me lot...?

Keni puthur ndonjehere me lote ne sy?
Sa e dhimbeshme!
Ashtu u puthem ne te dy...

Buzet na gostiten me nje shije te kripur...
Vall,ne stacionin e ndarjes kishim mbrritur?

Sergio Hizma - KU PO SHKON TI, O NJERI

Sergio Hizma

KU PO SHKON TI, O NJERI

O Zot pse na ndodh kështu,
Na dhe sy dhe nuk shikojmë,
Na dhe mendje nuk mendojmë,
Na dhe vesh dhe nuk dëgjojmë,
Na dhe zemër s’dashurojmë,
Na dhe këmbë edhe nuk ecim,
Na dhe duar nuk punojmë;

Na dhe gjuhë dhe të gjithë llapim,
Na dhe thonj e njëri-tjetrin kapim,
Na dhe faqe, jemi pa cipë,
Fjalë bajat ,shaka pa kripë;

Na dhe mushkri dhe stomak,
Po nuk mbajmë asgjë në bark,
Na dhe limfë e na dhe gjak,
Po nuk skuqemi aspak,
Na dhe shpirt e na dhe xhan,
Po jemi të pa iman;

Na dhe trupin edhe kokën,
Po shikojmë vetëm flokët,
Na dhe mal me dashuri,
E shembim me tradhti;

Lutemi, po nuk besojmë,
Flasim shumë po nuk dëgjojmë,
Shkruajmë po nuk mendojmë,
Prishim dhe kur nuk fitojmë,
Dorëzohemi nuk luftojmë;

E duam të lehtë jetën,
Askush nuk thotë të vërtetën,
Shikon ngado dhe për ditë,
Arrogant dhe hipokritë,
Qe kujtojnë se nuk gabojnë,
Dhe kur gabojnë e mbulojnë;

Durimi shpresa dhe nderi,
çiltërsi dhe karakteri,
Ka shumë që kanë marrë fund,
Turpi s’ekziston askund...
Ku po shkon ti o njeri
Zoti pastë mëshirë për ty

Vullnet Mato - KËMBËSHPEJTI SHKRIM

Vullnet Mato

KËMBËSHPEJTI SHKRIM

E para ishte fjala,
por lindi e gjymtuar,
se mbeti pa këmbë,
për rrugëtim hapësinor.
Shkrimi i dha gjymtyrë
për të udhëtuar,
tokës dhe qiellit
t’i binte kryq e tërthor.

Fjala pa shkrimin,
do kish mbetur dialekt,
të mos kuptohej as
në pak kilometra larg,
do zgjaste njeriu zërin
nga bregu në breg,
duke klithur me britma
dhe oshëtima varg.

Shkrimi thirri fëmijët
rrugaç nëpër shkolla,
dhe ua mbushi trurin
plot dije e njohuri,
mendjet e trasha
i bëri fije peri të holla.
fjalës i dha më tepër
ndenjë e shkathësi.

Shkrimi hyri në salla,
u konservua në rafte,
mbushi cidi, gazeta,
ekranet plot ngjyra.
Atë që thotë shkrimi
me pak reshta në faqe
nuk e thotë dot fjala,
as me njëmijë fytyra.

Të mos kisha bërë shok
shkrimin që në vegjëli,
të mbillja shkronjat varg
në ara të bardha letre,
mund të isha në një mal
të vendlindjes me dhi,
duke prerë degë të njoma,
të ushqeja kecat me gjethe...   

Adriana Istrefi - DY POEZI

Adriana Istrefi

SKLLAV -E-I  PENËS

Kam, kam një veshje lakuriq dreqosur

Nuk di seç grimë hedh mbi dukurinë

Lotancë e syrit, martir sekletosur

Luaj limfën në trupe pandjerë

Sërish ne heroinën e skllavërisë ndjesore

Dorëzohem nga pulpe egërsisht

Në pirograme malinje shtrihen mesore

Mesore te trukeve që fundrrokje përpijnë !

S'di të kem pasuri, pasuri e imja është pena

S'di të kem njëmijë ngjyra,

kur bojë penake mjelton pështyma

S'di të bëj monedhë,

ku ndryshku i shpirosur quhet mjelma

S'di më seç lëpirje krenarie u bën fleta !

Shpirtdiell norlimë e skeletit pangrirë

Eshkë bëhet, kur pena shtrin tentakulë njomake

Ndaj lutjet, prolog, ushtarë të nxirë

U derdh ne gjinjtë flakë mitolo-korbiate

Ndër penë rrakëllyera një ndjenjë

Merr frymë, rishtas pulson për pak..

E thahem, zvogelohem ndaj putrave

Që harlisen ndër gjymtyrë që nuk kam !

Penës bojë u vij rrotull si ndonjë mizë flutarake

Asgjësimi determinon nëpër dhëmbë

Shkruaj për timen e tënden botë mastike

E tendë rrahje bëhem... gjuhën shtjerr një paranojë !

KËRPUDHË QENKA NJËRIU

Laramane pa ngjyra në kontë të fjalës qëndroj

E bluaj, bluaj gjymtyrë në makineri fanatike

Gjak, lëkurë, djersë të djerrta treten

Në sfurkun e fryrë nga kokrrizë meli...

Gratë shkopinjtë u hanë drejt- qendrës trupore

Vendosin burracakë t'u mbajnë peshën,

Peshën e kockës së kurrizores shtyllë !

Disa hanë dhëmbët, falangjet e indet,

kur erë epshorësh mbajnë frymë të keqe

Gëlltiten... gjak, lekurë e djersët e djerrta

Në tablotë e pikturave kockë-dreq ...

Ndërsa shtatanikët zgjedhin

kush jargë u mbulon grykët

Që te bëhen lodra e preferuar

Të skiljeve që kërpudha kokëulura janë

Janë dhe me hundë të ndyta..

Sa frikë... shiko ne errësirë ç'formë trazire !

U bëre, u bëre... paqtë një viktimë..

E ndrydhjes shtatanike kërpudhë plakë,

kur nuk harron zakonet e pllaqurimës,

Pllaqurimës thirrore në tezgë..

Ndaj shpinëdryera nga erë e qelbët prodhon djersë.