Vullnet Mato
SELVIA E
TIRANËS
Në blerimin
tënd, përtej shekullor,
o Selvi
jetëgjata qiellore e Tiranës,
ke njohur soj e
sorollop, banorë,
mbledhur rreth
teje nga ana e anës.
Thonë, të mbolli
Et’hem Beu, duarartë,
kur ngriti në Tiranë
themelet e dyta,
bashkë me
xhaminë dhe Sahatin e madh,
zogjtë e tu t’i
këndonin pazarit me qypa...
Ke parë xhandarë
me dyfeqe mbi supe,
pajtonë dhe
mushka që tërhiqnin topa,
lypsarë të
uritur për ca kothere buke,
marshime
ushtarësh nga gjithë Evropa.
Udhërrëfyese kohërash
te rruga e Dibrës,
përcolle mizëri
këmbësh makina, udhëtarë,
nga druprerësit,
me sëpata pas shpinës,
deri tek të
famshmit artistë e shkrimtarë.
Tani ti ke
mbetur shtylla e orientimit,
për mërgimtarët
kthyer vonë në Tiranë,
kur mes
shumëkatësheve të ndërtimit,
nuk gjejnë dot rrugët
e para, ku i lanë…
Me emrin tënd
janë emërtuar përqark,
bar-kafe,
floktore, restorante, birrari.
Djemtë lënë
takime te trungu yt i gjatë,
të puthin
bukuroshet me shtatin selvi...
Asfiksuar mes
fasadash të larta me mure,
gjithë pluhuri
i kësaj kohe përsipër të ra,
thërret erëra
shoqesh “Monumente Kulture”
deri larg, te
“Pisha Flamur”, në Llogora!...
No comments:
Post a Comment