BRILANT POEZI

Vullnet Mato

DUKE PRITUR TY

Syri u bë zog, turret rreth e qark.
Veshi u bë ketër, përgjon deri larg.
Zëri u bë pus, hesht në thellësi.
Zemra u bë frut, pikon ëmbëlsi.

Truri numëron hapat që ti hedh,
sekonda në gjak një shkëndijëz ndez.
Dhe ja tek po dukesh, porsi yll i largët.
Rrëshqet me shpejtësi, erdhe fare afër;

Natës i dhe muzg, muzgut i dhe dritë,
dhomën mbulove me shkëlqim kozmik.
Tek unë u lëshove, gjithë elektrizim.
Kometa “Halley” shkrive n’prehrin tim...

Ah, sa të kam pritur, oh, sa të kam pritur,
aq sa, të isha i vogël, do bëhesha i rritur!
Tani që të kam, nga muzgu në mëngjes,
nuk lë të bëhesh kometë, deri sate vdes!