Qazim Muska - S’ISHTE KOHË PËR DASHURI

Qazim Muska

S’ISHTE KOHË PËR DASHURI

I prenë të gjitha, si te kasapi
Dëshira ndjenja,koska dhe mish
Të mjerë mbetëm; ca njolla gjaku
Që nëpër pluhur bëhen pis.

Se dinim pse!S’e dinim ç’farë!
Dhe as që donim që ta dinim
Ne thjesht u deshëm si të marrë
Në atë vjeshtë kur gjethet binin.
Ish kohë e çmëndur.Të çmëndur ne
Që atë kohë s’kishim kuptuar
Dhe qielli mbushur me rrufe
Mbi kryq të varrit pa mbuluar.
Si dy fantazma në prag të Ferrit
Pa shpirt,pa trup,pa gjurmë e hije
Na la kjo kohë e pakuptimtë
E mbarsur shtrigash marrëzie.
Dhe s’mundëm prap që t’a rilindim
Se zjarrit tonë as hi s’i mbeti
Në llum e baltë u mbyt e shkoi
Në atë kohë stuhi kiameti.
Lotoj tani si shelg i nëmur
Në cep të fatit dorështrënguar
Si natë e Shën Bartolomeut
Kjo kohë që s’pati të shpëtuar.