Vasil Tabaku
VETEM
PUTHJA
…dhe
ishim vetëm
Unë dhe pema…
Nga larg
Dëgjoja
Flatrat e zogjve
Te rrëmbenin qiellin…
Bota
Kishte veshur
Dritën e pangjyre te Hënës
Papritur
Erdhi puthja
Me mori për dore
Drejt magjisë se dhimbjes…
Nga dita
E puthjes se pare
Dhe gjer tani
Digjem ngadalë
Mes zjarre buzësh
Dhe fjalësh te pathëna…
Nga te gjitha dhimbjet
Dhe nga gjithçka
Ne jetën time
Ka mbetur vetëm puthja…
Unë dhe pema…
Nga larg
Dëgjoja
Flatrat e zogjve
Te rrëmbenin qiellin…
Bota
Kishte veshur
Dritën e pangjyre te Hënës
Papritur
Erdhi puthja
Me mori për dore
Drejt magjisë se dhimbjes…
Nga dita
E puthjes se pare
Dhe gjer tani
Digjem ngadalë
Mes zjarre buzësh
Dhe fjalësh te pathëna…
Nga te gjitha dhimbjet
Dhe nga gjithçka
Ne jetën time
Ka mbetur vetëm puthja…
No comments:
Post a Comment