Raimonda Moisiu - PULËBARDHA

Raimonda Moisiu

PULËBARDHA

Kap kokën me dy duar,
Këtë mëngjes të bardhë,
…Ndërsa përpara syve,
Kalon një pulëbardhë…

Përse dhe unë s’të putha,
Përse?...qoftë dhe një herë?
Pulëbardha po kalon,
Të gjejë tjetër pranverë...

Ish- gjysmë errësirë,
E një tjetër bote, qetësi,
Oh, bluzën si s’e zhvesha?
Veç shpirti im e di...

Në zemër më përvëlonin,
Dy buzët si mëndafsh,
Tek mërmërinin : “Shpirt..",
më puth me tëndin afsh!"

Më shihje si sheh nënën,
Foshnja me përgjërim,
Buzët te qafa derdhnin,
Kaq lule – papushim..

Gjer të vdes s’i harroj,
Oh, vështrimet e tij,
Përulur para meje,
Ai, shenjti im.

Ashtu si Jezu Krishti,
Shihte nënën e tij,
Me ata sytë e zinj,
Ai shihte gjinjtë e mi.

Këmbë njeriu nuk kishte,
Dhe ishte gjysmë terr,
Pse heshtën këto fjalë,
Dashuri humbur në erë...

“Qëndro edhe për pak”,
Është thënë miliarda herë,
Por ngjan apo nuk ngjan,
Pranvera me pranverë?

Tani …iku pulëbardha,
Në qiellin e paanë,
Distanca nga dritarja,
Me dete e oqeanë..

Me krahë pulëbardhash hëna,
E vështroj si e marrë,
Muzgu si fëmijë i humbur,
Ja …iku duke qarë...

Muzgu i atij çasti,
Shkoi e s’kthehet më,
Veç rrahje zemre kish,
Asnjë tjetër zë.

O det …ujra të njelmëta,
Për jete na keni ndare?
O ujra blu pa fund,
Veç hënën keni far'....

“Na pret të dy,
Na pret të dy,
Një gur,
Një kryq,
Mbi varr”