Vullnet Mato - SHKËMBI KU LINDËN ETËRIT

Vullnet Mato

SHKËMBI KU LINDËN ETËRIT

Lugina e murrme, përtej thellësive,

me qiej të pastër dhe vjeshtën me shi,

gatuante baltën me kakërdhitë e dhive,

t’i ushqente Fterrës, të gurtat shtëpi.

Djepi prej shkëmbi njëmijë e ca metra,

kishte nga zanafilla emrin “Guri i Kuq”.

Vendbanimi kish ngulitur aty kthetrat,

qëkur s’mbahej mend prej askujt...

Mitra prej nëne e barkut shkëmbor,

ngjizte gjallimin jetik, në secilën femër,

me belbëzimin e gurrës derdhur në Ixor,

nga shkrepat e thepisur të zogjve pa emër.

Për engjëjt e sapolindur me buzë trëndafili,

pikonte kulloshtra qelibar e yjeve në maj,

me eroma rigoni, borziloku e dafina pylli,

nga toka zallore, ku mbinin limoj e portokaj.

Gratë ngarkuar me shkarpa te bushi i bregut,

ndiznin vatrat e blozuara nga rrufetë mortore,

me vetëtimat që u flinin në vena ndër shekuj

dhe u faleshin kodeve të vjetra zakonore.

Burrat zienin rrush, koçimare e mana ferre,

ngujoheshin dimrit rreth oxhakëve mikpritës

dhe dilnin me fytyrat çelur, si bisqe pranvere,

për të gdhendur gurët me daltat e frymës.

Çdo mëngjes, kur bronzi i zileve të dhive,

niste tringëllimin nëpër monopate me ferra,

pleqtë ulur mbi kristalin akullor të shpirtit,

psherëtinin për të ikurit në skaje të tjera.

Të nxitur nga ëndrrat e komunizmit teorik,

ata përshkuan trajektoren e gjatë të marrëzisë,

duke pritur dekadat e bollëkut me durim stoik,
dhe në fund pshurrën mbi bunkerët e kotësisë...

Etërit e mi jetuan nën glasat e egra të pëllumbit,

duke përballur pushtimet, pa krismat e shtetit, 

dhe pasi shpëtuan nga shënjestrat e plumbit,

zbritën të më lindnin mua te placenta e detit.

Me pak pluhur shkëmbi në gjak, e pakëz det,

dhe me dhuntitë që etërit trashëgim më dhanë,

përherë i ndjekur nga hija e vdekjes në jetë,

nga asgjëja prej guri e kripe, arrita gjithçkanë.

Ndonëse u enda, si beduini në Saharën klasore,

vadita vreshtat e vargjeve me gjakun e zemrës...

Shkëmbi i etërve më ndiqte me retinat qiellore,

dhe në fasadën e vet më gdhendi emrin e penës...